Είναι Άραγε Δικαίωμα μας να Βγάζουμε τα Χρήματα από τις Τράπεζες;

Αντιλαμβάνομαι ότι οι περισσότεροι δεν θέλετε να το παραδεχθείτε, διότι ακριβώς καλλιεργήθηκε στην κοινή γνώμη (θυμάμαι πρώτον να το υποστηρίζει αυθεντικά ο Βενιζέλος ως Υπουργός Οικονομικών) ότι εφόσον έχεις φορολογηθεί μπορείς να βγάλεις νόμιμα τα χρήματα σου στο εξωτερικό. Θεωρώ ότι το είπε σκόπιμα, ίσως επειδή θα το έκανε κι ο ίδιος, ίσως για πολιτική στήριξη μίας κατηγορίας ευπόρων Ελλήνων που έχουν αποταμιεύσεις κι είχαν συμφέρον να μεταφέρουν τα χρήματα τους στο εξωτερικό. 

Είναι μία άποψη που δύσκολα θα βρω υποστηρικτές.  

Το ερώτημα είναι εάν αυτή η συμπεριφορά, είτε όσων το υποστήριζαν είτε όσων το έκαναν μας ευνόησε. 

Προηγούμενως όμως ας αναρωτηθούμε... Είχε βάση; 

Γιατί έβγαλαν οι Έλληνες τα χρήματα τους στο εξωτερικό; 

Διότι φοβήθηκαν μήπως πάμε σε εθνικό νόμισμα και γίνει υποτίμηση. 

Έγινε υποτίμηση; 

Τέσσερα χρόνια το ακούμε, όμως υποτίμηση δεν έγινε. Όπως και να έχει, παρά την κρίση, υποτίμηση δεν έγινε, αλλά κι αν θα γίνει θα είναι συνέπεια αυτής της μεγάλης εκροής χρημάτων από το τραπεζικό μας σύστημα. Προσωπικά έχω εκφραστεί ακόμη και υπέρ του εθνικού νομίσματος, όμως ακόμη και τώρα με Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και με όσα συζητιόταν προεκλογικά, η προσπάθεια είναι να παραμείνουμε στο Ευρώ και να μην γίνει υποτίμηση.

Συνεπώς, ένας έντιμος πολίτης θα πρέπει να συμπεράνει ότι οδηγήθηκε σε αυτή τη συμπεριφορά, να πάρει τα χρήματα του από τις Ελληνικές τράπεζες, επειδή τρομοκρατήθηκε, από ψευδείς ειδήσεις. 

Ένας εισαγγελέας θα πρέπει να εξετάσει αυτούς που τα διέδιδαν και ποιους κρύβονταν από πίσω.

Κάτι ακόμη. Εάν μέχρι τώρα δεν έγινε υποτίμηση, παρά τις καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία, μήπως κανείς φαντάζεται τι θα συμβεί εάν επιστρέφαμε τα χρήματα μας στην Ελλάδα; Είναι κάτι που θα άξιζε κανείς να απαντήσει. Ίσως να τελείωνε η κρίση; Είναι κάτι που θα πρέπει να απαντηθεί, 

Ας ασχοληθούμε όμως με το αρχικό ερώτημα. 

Πόσοι κατανοούμε ότι η διαρροή των χρημάτων μας στο εξωτερικό είναι η πηγή του προβλήματος. Ή πόσο έχει επιδράσει αυτή η διαρροή χρημάτων στην κρίση. 

Κάτι παρόμοιο. 

Πόσοι κατανοούμε ότι κι η ανάληψη χρημάτων και το θάψιμο τους στο πηγάδι της αυλής μας είναι επίσης βλαπτικά; Ή πόσο έχουν επιδράσει στην κρίση;  

Θεωρώ ότι διαισθητικά μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι και η εκροή χρημάτων στο εξωτερικό και η ανάληψη τους από τις τράπεζες, λειτουργούν καταστροφικά για την οικονομία μας. 

Είναι όμως προδοσία; 

Σίγουρα δεν το αισθανόμαστε έτσι, με την έννοια της απαξίας, μιας κι είναι κάτι που καλλιεργήθηκε 4-5 χρόνια τώρα, μιας ακόμη και Υπουργοί το έχουν τιμή τους και καμάρι τους....

Το  ερώτημα, όσον αφορά την προδοσία έχει σχέση με την ζημία στην Πατρίδα μας. Ας το απαντήσουμε με το χέρι στην καρδιά, όπως μου ζήτησε κάποιος φίλος στο φατσοβιβλίο.

Αναρωτήθηκα λοιπόν να σκεφτώ μία αναλογία, τι είναι προδοσία; Διότι ακούμε διαρκώς ότι η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων στην Ευρώπη, είναι νόμιμο δικαίωμα μας. Πως μπορούμε να το απαγορεύσουμε και να το θεωρήσουμε προδοσία;

Πόσοι αισθανόμαστε ότι είμαστε σε έναν οικονομικό πόλεμο; 

Πόσοι κατανοούμε ότι βγάζοντας τα χρήματα μας από τις τράπεζες, είτε για το εξωτερικό, είτε για τα... πηγάδια μας, καταστρέφουμε την οικονομία μας και χάνουμε αυτό τον πόλεμο; 

Θα απαντήσω απλά και κατανοητά, ότι είναι προδοσία, όχι για να πω ότι είμαστε στην πλειοψηφία μας προδότες, αλλά για να το κατανοήσουμε και όσο είναι καιρός, εάν σώζεται να το διορθώσουμε και να σώσουμε την Πατρίδα μας. Όχι μία αόριστη "Πατρίδα" τη γαλανόλευκη, τις ακτές, τα δάση και τα γάργαρα νερά μας. Να σώσουμε τις οικογένειες, την περιουσία του κράτους μας, τα μνημεία μας ή ότι άλλο αμέσως ή εμμέσως απειλείται, το σύστημα υγείας μας, την οικονομία να ξεκινήσει να κινείται με τις δικές μας δυνάμεις... 

Θα απαντήσω ως στρατιωτικός και στη Σχολή Πολέμου, ασχοληθήκαμε και με οικονομικούς πολέμους, με συμφέροντα και γεωστρατηγικές, χωρίς βέβαια να φανταζόμαστε ότι θα γινόταν ποτέ η χώρα μας το πεδίο της μάχης...

Ερώτηση πρώτη: Έχουμε οικονομικό πόλεμο; Όσοι το πιστεύετε, μπορείτε να προχωρήσετε στην επόμενη ερώτηση, αφού αναρωτηθήτε εάν μόνο στα κεφάλαια υπάρχει ελευθερία κίνησης κεφαλαίων στην Ευρώπη; Η απάντηση είναι προφανώς όχι. Και οι άνθρωποι κινούμαστε ελεύθερα στην Ευρώπη.    

Ερώτηση δεύτερη: Εάν είχαμε πόλεμο με αεροσκάφη, φρεγάτες και άρματα, θα υποστήριζε κανείς το δικαίωμα του για ελεύθερη διακίνηση στην Ευρώπη, και θα ήταν νόμιμο για να φύγει στη Γερμανία; Γιατί να ισχύει κάτι τέτοιο σήμερα, με αυτό τον οικονομικό πόλεμο για τα κεφάλαια; η ελεύθερη διακίνηση. 

Η απάντηση μου είναι ότι δεν ισχύει, ηθικά τουλάχιστο εφόσον καταστρέφεται η χώρα και χάνουμε τον οικονομικό πόλεμο, εφόσον ξεπουλάμε την περιουσία της χώρας μας, οφείλουμε ως Έλληνες να φέρουμε πίσω τα χρήματα που βγάλαμε στο εξωτερικό και αυτά που κρύψαμε στα... πηγάδια να τα επιστρέψουμε στις Ελληνικές τράπεζες. 

Όχι μόνο διότι είναι το εθνικά σωτήριο, αλλά για δύο ακόμη λόγους: 

1ον διότι έχει πλέον αποδειχθεί ότι δεν κινδυνεύουν, διότι παρόλη την κινδυνολογία η κυβέρνηση ενδιαφέρεται να παραμείνουμε στο ευρώ, κι η ισχυροποίηση των τραπεζών αυτό θα το διασφαλίσει. 

2ον Επιπλέον διότι εάν το κάνουμε αυτό θα δεσμευτούμε και να νικήσουμε αυτό τον πόλεμο, κι είναι απλό να το πετύχουμε. Να ξαναρχίσουμε να παράγουμε χρήσιμα κι αποδοτικά και να γίνουμε και πάλι ο χρήσιμος λαός για την Ευρώπη και τον κόσμο. Τουλάχιστο να παράγουμε χρήσιμα προϊόντα που να τα χρειάζονται, σε ποιότητα ανταγωνιστική και σε τιμές που να μπορούν να αντεπεξέλθουν.

Αρκεί θεωρώ η Κυβέρνηση να ενημερώσει τους πολίτες για το σχέδιο και να ηγηθεί αυτού του σχεδίου, ξεκινώντας από τους ίδιους τους υπουργούς της. Όποιος Υπουργός της θέλει να έχει έξω τα χρήματα, δεν με ενδιαφέρει εάν θα τον χαρακτηρίσουμε προδότη, κι αν θα του αφαιρέσουμε την ιθαγένεια, αν και θα το ήθελα να το κάναμε. Εάν ίσως η ποινή για τη λιποταξία σε καιρό πολέμου είναι η εκτέλεση, στον οικονομικό πόλεμο το ανάλογο θα είναι η δήμευση της περιουσίας.

Ας ορίσουμε υπουργούς που να το πιστεύουν και να μπορούν να ηγηθούν αυτού το εθνικού αγώνα, για την σωτηρία της Πατρίδας μας.

Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες. 

Άρθρο 191 Ποινικού Κώδικα:
<< 1.  Σε φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και σε χρηματική ποινή καταδικάζεται όποιος διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις ή φήμες ικανές να επιφέρουν  ανησυχίες  ή  φόβο  στους  πολίτες  ή  να ταράξουν  τη  δημόσια  πίστη ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στο εθνικό νόμισμα ή στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας  ή  να  επιφέρουν διαταραχή  στις  διεθνείς  σχέσεις  της  χώρας.   Αν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του τύπου, ο υπαίτιος καταδικάζεται  τουλάχιστον  σε φυλάκιση  έξι  μηνών  και  σε  χρηματική  ποινή  τουλάχιστον διακοσίων χιλιάδων μεταλλικών  δραχμών.

>> 2.  Όποιος  από  αμέλεια  γίνεται  υπαίτιος  κάποιας  από  τις πράξεις  της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματική ποινή.>>